کارکرد عدالت در حفاظت جهانی محیط زیست

هدف اصلی این مقاله پرداختن به نقش و اهمیت اعمال عدالت در حفاظت از محیط زیست بینالمللی است، اگرچه به اعمال این مساله در سطح دولت و جامعه نیز اشاره خواهد شد.به عنوان مقدمه تفاسیری از عدالت از آتن باستان به علاوه تفاسیری نوینتر معرفی میگردند.این تفاسیر نشان میدهند که عدالت نه تنها در برگیرندهی نرمها ،قواعد و نهادهایی که آنها به واسطهشان اجرا میشوند پنداشته می گردد، بلکه هر دو اصل بنیادین انصاف و برابر نگری را نیز در اجرای قواعد به نحوی که یک گروه در جامعه به طورغیرمنصفانه بهرهمند یا محروم نگردددریرمیگیرد.در سطح بینالمللی جامعه مورد نظر، جامعه بینالمللی تشکیل شده از دولتهای دارای حاکمیت مستقل است.اگر این دیدگاه از عدالت را در سطح بینالملل اعمال کنیم ، میبینیم که تضمین عدالت محیط زیستی بینالمللی صرفا مسالهی توسعهی استانداردهای بینالمللی برای حفاظت از محیط زیست نیست.اجرای قواعد و مقررات ممکن است نتایج عادلانهای به دست ندهند و در این هنگام است که ملاحظات انصاف و برابر نگری حائز اهمیت میشوند.در سطح ملی، دولتها بایستی تضمین کنند که قوانین حاکم بر حفاظت از محیط زیست به گونهای اعمال شود که عدالت به طور مساوی برای همه اعضای جامعه تضمین گرددو اجرای آنها منصفانه باشد.در سطح بینالملل، واقعیات سیاسی، اقتصادی و اکولوژیک به این معنی است که دستیابی به نظم بینالمللی مبتنی بر انصاف و برابر نگری در رابطه با محیط زیست آسان نیست و تلاشهای جامعه بینالملل برای حل این مسالهبررسی میشوند.